Kazimierz Henryk Mroziński, urodzony 4 marca 1892 roku w Garwolinie, był prominentną postacią w historii Polski. Zmarł tragicznie 6 października 1941 roku w obozie KL Auschwitz, co szczerze podkreśla dramatyczne losy ludzi tamtych czasów.
Był on nie tylko działaczem społecznym, ale także pełnił wiele istotnych ról w swoim życiu. Mroziński sprawował funkcję komendanta w Polskiej Organizacji Wojskowej, co ukazuje jego zaangażowanie w ruchy niepodległościowe oraz obronność kraju. Dodatkowo, pełnił rolę naczelnika straży pożarnej w Latowiczu, a także był żołnierzem Wojska Polskiego.
Jako uliczny przemysłowiec, Mroziński w znaczący sposób przyczynił się do lokalnej społeczności, co czyni go postacią godną upamiętnienia i szacunku.
Życiorys
W 1912 roku Kazimierz Mroziński zakończył kurs dotyczący przemysłu i handlu w Warszawie, a następnie postanowił wyjechać do Stanów Zjednoczonych. Jego losy w USA były związane z stanem Wisconsin, gdzie przez dwa lata mieszkał w Milwaukee. Tam aktywnie uczestniczył w polonijnych organizacjach, takich jak Związek Polaków Narodowych oraz Strzelec Polski.
Po powrocie do Polski w 1914 roku osiedlił się w Łukowie, gdzie zaangażował się w działalność konspiracyjną. Jego rola polegała na przewożeniu poczty polowej do Warszawy. W końcu sierpnia 1914 roku został aresztowany za swoją działalność, jednak szybko odzyskał wolność po przekupieniu strażników. Po tym incydencie udał się do Mińska Mazowieckiego, gdzie spędził rok w ukryciu.
Dnia 17 kwietnia 1915 roku dołączył do Ochotniczej Straży Pożarnej w Latowiczu. W tym samym roku ukończył zarówno kurs instruktorski, jak i podoficerski, a także Szkołę Podchorążych w Skolimowie. Już 25 stycznia 1916 roku, przystąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej, której Komendzie Latowicz I Okręgu 2 Obwodu objął funkcję komendanta, przyjmując pseudonim Sahajdaczny. W ramach 20-osobowego oddziału POW szkolił strażaków w zakresie podstaw wojskowych.
Pod przykrywką legalnej działalności strażackiej, Mroziński prowadził aktywności o charakterze narodowo-patriotycznym. W latach 1917–1918 działał w konspiracji na obszarach powiatów: garwolińskiego, łukowskiego, radzymińskiego oraz kaliskiego. Jak na ironię, ścigany przez okupanta, zdołał uniknąć kolejnego aresztowania. 11 listopada 1918 roku dowodził jednostką POW w Latowiczu, gdzie z powodzeniem kierował rozbrojeniem niemieckiego posterunku żandarmerii, zarówno w Latowiczu, jak i Seroczynie. Tego samego dnia brał udział w starciach z Niemcami pod Stoczkiem Łukowskim.
W okresie wojny polsko-bolszewickiej, Mroziński został wcielony do 22 pułku piechoty, gdzie walczył na froncie. W trakcie walki dostał się do niewoli ukraińskiej, z której udało mu się uciec. Po ucieczce został przydzielony do batalionu zapasowego 22.pp, kontynuując służbę aż do lutego 1921 roku.
Po zakończeniu służby wojskowej, Mroziński powrócił do Latowicza, gdzie otworzył karczmę oraz rzeźnię. W wyniku zasług w działalności niepodległościowej, 16 marca 1933 roku został odznaczony Krzyżem Niepodległości przez prezydenta Ignacego Mościckiego. Ponadto, w latach 1921–1935 pełnił funkcję naczelnika Ochotniczej Straży Pożarnej w Latowiczu.
Jednak w trudnych czasach II wojny światowej, 14 lutego 1941 roku, został aresztowany przez Niemców, a potem przewieziony na Pawiak, a później do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie 6 października 1941 zginął. Jego życie i działalność przypominają o heroizmie i determinacji w walce o wolność Polski.
Ordery i odznaczenia
Kazimierz Mroziński był odznaczanym obywatelem, którego osiągnięcia znalazły odzwierciedlenie w otrzymanych medalach i wyróżnieniach. Do jego znaczących odznaczeń należą:
- Krzyż Niepodległości, przyznany 16 marca 1933 roku,
- Krzyż POW,
- Odznaka pamiątkowa „Orlęta”,
- Gwiazda Przemyśla,
- Odznaka pamiątkowa Rozbrojenie – Wypędzenie – Niemców.
Przypisy
- M.P. z 1933 r. nr 63, poz. 81 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Dariusz Zawadka | Stanisław Likiernik | Józef Grzegorz PuchalskiOceń: Kazimierz Mroziński